Terre des Hommes vroeg me voor hun magazine Terre of ik kon beschrijven welk gevoel ik had bij het maken van deze foto. Een woord borrelde op: aandacht.
Ik besef dat ik graag aandacht geef aan mensen en het is misschien wel de belangrijkste reden waarom ik fotografeer. Als ik fotografeer, zijn er momenten dat ik 100% aandacht heb voor mijn ‘modellen’. De aandacht bestaat uit het regisseren van de mensen in het beeld, uit een grapje of een compliment, maar ook uit interesse voor wat mensen doen. Iedereen voelt zich goed bij een beetje echte aandacht, denk ik. Bij volwassenen meen ik soms een positief effect te zien. Een opleving, een lach of een moment van trots. Bij kinderen zie ik het vrijwel altijd. En direct. Er is geen filter. Ik krijg meteen terug wat ik geef.
Het is voor mij geen rocket science. Even gek doen, een spel of iets onverwachts en het contact met kinderen is er. Of dit komt doordat ik gemakkelijk het kind in mij aanspreek of doordat ik zelf nooit helemaal volwassen ben geworden, laat ik graag in het midden. Bij buitenlandse fotografie projecten vind ik het bijzonder indrukwekkend om te constateren dat taal geen enkele barrière hoeft te zijn bij de tot standkoning van dit contact. Ik ben er trots op dat ik op deze wijze met mijn fotografie Terre des Hommes een beetje kan helpen bij hun wereldwijde strijd tegen kinderarbeid en – misbruik en ik hoop dat ik deze kinderen indirect ook een heel klein beetje heb kunnen helpen.
Meer over mijn beleving van portretfotografie lees u hier: portretfotograaf Oscar Timmers
Helaas, het is niet mogelijk om een reactie te geven.