Eind 2013 fotografeerde ik 2 weken voor VSO in Bangladesh. Ik had me voorgenomen ook vrij werk portretten te maken maar er bleek gewoonweg geen tijd voor te zijn. Ons schema zat te vol. De dag voor mijn vertrek kwamen we eind van de middag terug in Dhaka. Ik had eigenlijk geen puf meer, maar wist dat ik spijt zou krijgen als ik niet mijn laatste kans zou grijpen om vrij werk portretten te schieten in de enkele uren voor zonsondergang. Voor mijn trip had ik uitgezocht dat cricket de grootste sport is in Bangladesh en aangezien ik meer portretten in de categorie sport wilde, liet ik mij afzetten bij deze cricketclub. De eerste 15 – 20 minuten raakte ik licht verloren in de chaos op het veld, waar talloze cricketers in groepjes aan het trainen waren. Heel lang zou ik niet meer hebben voordat de zon onder was. Gelukkig hervond ik me, benaderde een trainingsgroep en vroeg een aantal jonge cricketers om te poseren. Ze spraken slechts een beetje Engels, maar de taal was geen enkele barrière. Iedereen reageerde enthousiast en voelde perfect aan wat de bedoeling was. Ze hielden zelfs het licht voor me vast!
Ik ben erg blij met de poses van de cricketers en hun uitstraling, ingetogen maar zelfbewust. Hier vind je een kleine videoclip van dit korte maar voor mij prachtige fotografie moment in Dhaka.
